Stukje voorgeschiedenis: Veenhuizen is vanuit achttiendhonderd-heel-lang-geleden opgericht als tuchtkamp voor onhandelbare mensen. Die mensen werden naar Veenhuizen gestuurd om daar verplicht te werken. Er zijn toentertijd 3 'gestichten' gebouwd, waar deze mensen woonden en vanuit daar konden werken. Uiteraard moesten er ook normale mensen werken om de boel in het gareel te houden. Er werden dus huizen gebouwd voor die mensen, zodat zij weinig reistijd hadden.
Uiteindelijk is het hele dorp in handen gekomen van het Ministerie van Justitie en werden er daadwerkelijke gevangenissen gebouwd (4 stuks, waarvan heden ten dage nog 3 in actief in gebruik zijn). Het hele dorp is tot 15 jaar geleden gesloten geweest.
Je kon er alleen wonen als jij voor Justitie werkte. Wilde je daar op visite komen bij iemand die daar woonde, dan moest dat ruim van te voren aangemeld worden bij de meldkamer. Was je niet aangemeld, dan kwam je er niet in. Was je op je 60e met pensioen? Dan had je drie maanden om een ander huis te zoeken buiten het dorp.
Maar goed, onze dag begon in het plaatselijke vvv-kantoor en Jörg werd meteen met open armen ontvangen toen hij zei dat hij ook voor Justitie werkt. Kopje koffie, koekje erbij en 3 kwartier zitten kletsen.
Om half 12 toch maar es op het gemakje doorgelopen naar het museum en ook daar kregen we een voorkeursbehandeling.
Er is sinds 2008 een gevangenis gesloten in verband met ouderdom en normaal staat deze open voor bezoekers (met gids), maar vandaag waren er trainingen. Omdat Jörg voor Justitie werkt, mochten wij toch mee met een reeds besproken (besloten) groep. Erg leuk om te zien hoe een gevangenis er nou daadwerkelijk uitziet (al is deze erg verouderd):
Daarna zijn we met de bus het dorp rondgereden, want het was helaas drama-weer. Maar goed, dat kon mijn pret niet drukken, ik vond het allemaal geweldig om te zien en te horen.
Hierna zijn we het museum zelf in geweest en ook dat was erg leuk! Van vroegah, tot aan nu.
Heel educatief en interactief: knopjes indrukken, verhalen luisteren, laatjes opentrekken, deurtjes openzwaaien enzovoorts. Dit is echt een absolute aanrader voor jong én oud!
Ook hebben we een lezing gevolgd in het glasblaasmuseum dat er om de hoek zit. Er werd door een echt ambachtsman "even" een schaal geblazen en hij legde ook erg leuk uit hoe het allemaal werkt.
's avonds weer zoeken naar een restaurant, want ook dinsdag is geen populaire dag om uit eten te gaan. We zijn uiteindelijk in Meppel beland in een soort van bruin-café, maar we hadden geen zin om verder te zoeken (Jörg was al in staat om naar McDonalds te rijden, zo gefrustreerd was ie). We hebben allebei een klein hoofdgerechtje besteld, naar binnen gewerkt en weg waren we...
Ook nu zijn we weer in de algemene woonkamer beland, met dezelfde mensen als gisteravond, en nog steeds hebben we geen idee waar de anderen zijn (die hadden we wel gezien bij het ontbijt, en ook vlak voor dat we uit eten gingen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten