Andere wending...

Zo is je leven nog met de status "ongewenst kinderloos", zo is het ineens een achtbaan van gevoelens voor, door en over kinderen.

Wij zijn afgelopen maandagavond bij een collega van Jörg geweest, die nu 2,5 jaar pleegmoeder is voor een ventje van inmiddels 6 jaar. Ook zij is ongewenst kinderloos en besloot om pleegmoeder te worden ivm haar leeftijd (41 toen ze stopte met de IVF-behandelingen). Zij heeft bij Pleegzorg aan kunnen geven dat zij graag een kindje permanent in huis wilde. Dit wist ik dus niet en door haar verhaal is onze horizon ineens wel verbreed.
Het traject van informatieavond tot voorstel van pleegzoon heeft bij haar 9 maanden geduurd.

Wij praten er sindsdien heel veel over en vandaag heb ik voor mezelf een knoop doorgehakt: wij gaan voor pleegouderschap. Dit is een korter traject (een adoptietraject duurt nu eenmaal een jaar of 6, en tegen die tijd zijn wij dus 39... dit vinden wij allebei te oud), en zijn er 10.000 kindjes in Nederland die om welke reden dan ook (tijdelijk) niet thuis kunnen wonen. Sommigen van hen kunnen gewoon nooit meer naar huis en verblijven dus in gezinsvervangende tehuizen.
Uiteraard realiseren wij ons allebei dat ook het leven van een pleegouder niet altijd over rozen gaat. Je krijgt altijd te maken met een kindje met een bepaald rugzakje (dat is bij adoptie ook zo), maar ook nog eens met de biologische ouder(s) en/of familie van dat kindje. Voordeel is wel dat je terug kunt vallen op de hulpverlening vanuit Pleegzorg.

Omdat ik er al een paar dagen goed mee bezig ben, slaap ik natuurlijk erg slecht. Het is gewoon druk in mijn hoofd met allerlei leuke, spannende, praktische en grappige zaken:
1. welke kamer moeten we gaan verbouwen?
2. tja, hoe weet ik welke kleuren ik moet nemen voor het behang... ik weet toch niet of het een jongen of een meisje gaat zijn? Dus neutraal dan maar
3. zouden wij 2 kindjes tegelijk ook aankunnen? Lijkt me wel leuk! Ja, dan moeten er 2 kamers opgeknapt.
4. gaan we nu al dingen verzamelen? Boekjes, kleren, speelgoed enzovoorts? Ook hier is het van belang of het een jongen of meisje is... nee dus.
5. mogen we met een pleegkind gewoon naar Frankrijk op vakantie?
6. uiteraard moet er ook een speelhoek in de woonkamer komen
enz enz enz enz enz...

Dus ik ben vandaag eerst even langs de huisarts geweest voor een 'doorslaappilletje' en daarna maar es de Kruitvat in geweest... Moest toch allerlei dingen uit de aanbieding hebben, maar wat kijk je dan ineens anders naar al dat speelgoed daar! Ik heb dat 6 jaar lang vermeden... 6 jaar lang alleen naar gekeken als er een kind jarig was en dan nog snel kiezen, betalen en wegwezen. Voor het eerst heb ik daar staan snuffelen voor een kindje dat bij ons komt wonen. Helaas was er geen uni-speelgoed (op duplo na) dus heb ik geen speelgoed gekocht, maar ik ben wel geslaagd voor 3 prachtige voorleesboekjes en een kleur-lees-doe-boekje van Winnie the Pooh (altijd goed, toch??)
Binnenkort de Action maar es even met een bezoekje vereren! Die hebben altijd leuke knutsel- en kleurspulletjes!!

Over een maand hebben wij onze infoavond van Pleegzorg, en ons besluit staat al vast, wij zullen ons op gaan geven voor de cursus die je moet doorlopen (over loyaliteit, soorten problemen waardoor kindje niet meer thuis kan wonen, hechting enzovoorts).

Voor iedereen die dit leest, zou ik willen vragen of je in een reactie mee zou willen denken over praktische zaken die wij op die infoavond zouden kunnen vragen. Ik weet dat wij (vooral ik) nu op een soort van roze wolk zitten, waardoor je het praktische misschien wel vergeet.

Weekendje kinders

Vrijdagavond ben ik langs schoonzus, zwager en hun 3 kinderen geweest. Nog net mee kunnen eten, ff stoeien en op naar bed. De kinders waren al onder de douche gegooid door schoonzus, en ik had de eer om Jesse af te drogen en vervolgens zijn tanden te poetsen. Jesse en ik vinden dat erg leuk om te doen, dus we giechelen wat af, hihihi! De jongens krijgen allemaal een boekje voorgelezen en daarna zijn ze lekker gaan slapen.

Vervolgens hebben zwager en schoonzus verteld over de reis die zwager gaat maken over 4 weken: expeditie naar de Zuidpool! Het is de bedoeling dat ik een spandoekje ontwerp, zodat zwager daarmee de groep kan verrassen.

Zwager moest ook nog even trainen, dus die vertrok met zijn bandje voor een wandeling door de polder en konden schoonzus en ik es ff heerlijk bijbeppen!

Zaterdagmiddag weer naar de kinders (Jörg moest werken) en ik heb geweldig met de mannen gestoeid! Ook heel trots alle 3 tegelijk eten gegeven. De twee oudsten (bijna 6 en 3,5) redden zichzelf wel met eten, maar hebben wel stimulans nodig. De jongste (bijna 2)  maakt er echt nog een potje van en heeft echt nog hulp nodig. Het eten werd door middel van "3-happen-daarna-high-five" toch een erg leuk spelletje en na een kwartier zat alles erin.
Door dit spelletje en vervolgens een compliment van schoonzus, kreeg ik het besef dat ik bijna 6 jaar lang me heb gedistantieerd van de kinders en eigenlijk maar weinig met ze heb gedaan... Mijn god wat een hell-of-an-ante ben ik wel niet? Zij kunnen er toch zeker niets aan doen dat wij geen kinderen kunnen krijgen?
Bij deze is dus het besluit genomen: ik ga een leuke tante voor ze zijn :)

Vandaag een dagje lekker thuis, met de onverwachte wending dat mijn moeder gewoon ff langs kwam voor de koffie (dat gebeurt niet zo vaak, dus des te leuker!!)
Vertelde ze me ineens vol trots dat ze gestopt is met roken!! WOW!!

*ik is trots op mijn moeke*