Pffffffff, rothormonen!!

Telkens wanneer ik denk dat ik op mijn lichaam kan vertrouwen, doet het weer iets wat ik niet verwacht, en erger nog: niet WIL!

Afgelopen donderdag op controle geweest in Tilburg, en daar werd me doodleuk verteld dat er in 1 van de 7 grotere eitjes groei zat, en in de rest helemaal niets. K#T!!
Dus ik kreeg ik de opdracht om de hoeveelheid hormonen op te hogen en ik kreeg een briefje mee dat ik zaterdag nog een keer terug mocht komen... grrrrrrr!

Tussen de laatste controle en een punctie moet minimaal 1,5 dag tussen zitten, dus als je zaterdag de controle hebt, kun je op je vingers natellen dat ik zondag geen punctie zou ondergaan. Op z'n vroegst maandag dus... nah ja, tis niet anders.
Na de controle meteen op mijn werk geprobeerd te regelen nog een extra dagje vrij te nemen na mijn week vrij, maar dat gaat gezien de bezetting gewoon niet.
Ik kon wel even goed balen van de hele situatie, maar 's avonds voelde ik me wel weer het vrouwke.

Tót vrijdagavond... dan heb je inmiddels 2 keer meer hormonen gespoten en ik voelde me met de minuut meer en meer een draak worden... Kom niet in m'n buurt, want ik spuw vuur!
Gelukkig voor mijn arme echtgenoot had ie nachtdienst en had hij niet zo'n last van me. Hij ging weg met de mededeling: "doe jezelf een plezier, ga lekker je bed in... Je zit alleen jezelf maar in de weg".

Zaterdagochtend voelde ik me redelijk okee, maar nog wel erg emo :'(
Om 8 uur stond ik in de Jumbo, om half 9 was ik bij de fysio (waarna ik minimaal een kwartier buiten moest lopen) en om 9 uur was ik bij het DHL-servicepunt om mijn spullen van Wehkamp terug te brengen. Het ging op rolletjes! Om 10 over 9 in de auto, richting Tilburg, met goede moed, want ik zou te horen krijgen dat maandag de punctie zou zijn.
Keurig om 5 voor 10 in het ziekenhuis en om 10 uur lag ik dan te kijken naar 2 grote eitjes, en de rest (nu inmiddels een stuk of 16!!!) nog steeds 12 tot 14 mm! Wel gloeiende!!! (voor de mensen die dit gelukkig niet mee hoeven maken: een eitje moet voor de punctie zo rond de 20 mm zijn).
Gyn was ook erg verbaasd, maar wil me maandag nog een keer voor controle zien, want nu een punctie doen, zou 2 eitjes opleveren...
Gezien mijn emotionele toestand op dat moment, ben ik geknapt... "gelukkig" lopen we al een tijdje in dat ziekenhuis rond, waardoor het IVF-team me inmiddels aardig kent. Ik werd lief opgevangen, werd in een relaxfauteuil gezet, kreeg een kopje koffie en een lading zakdoekjes, en de assistente kwam even bij me zitten en liet me gewoon ff janken. Ben ik hun erg dankbaar voor!

Na een half uurtje uitjanken ben ik daar vertrokken. Onderweg bedacht ik me dat ik gewoon ff uit wilde razaen bij mijn moeder, dus daar ben ik naartoe gereden. Mijn moeder voelt mijn verdriet natuurlijk ook, en jankte heerlijk met me mee. We zijn wel tot de conclusie gekomen dat ik geen draak ben, maar dat die hormonen met mij aan de wandel gaan, richting draakland!

Al bij al, ff 3 uurtjes bij m'n moeder geweest en door hen kon ik gelukkig ook weer lachen!

's Avonds bij mijn schoonouders geweest, lekker zitten klaverjassen en daarna thuis Guido Weijers gekeken, die vent is hilarisch!!

Vandaag een opruim-was-strijk-dagje. Als er weer nieuws is, horen jullie me weer!