De meeste mensen in onze omgeving weten het inmiddels, maar de afgelopen IVF-poging is mislukt.
Ik had zaterdag 04-02 al een testje gedaan om mijn eigen gevoel te bevestigen, en uit mijn bloedtest maandag bleek ook dat er niets in mijn buik groeit.
De "jankdag" die ik heb gehad voordat de punctie plaatsvond, was met name een jankdag, omdat ik aan zag komen dat als ook deze poging zou mislukken, we zouden stoppen met IVF. Deze hele poging is vooral mij heel zwaar gevallen. Elke opmerking was teveel, elk prikje deed vreselijk veel pijn, hormonen waren tot Tokyo en terug en maar huilen en humeurig zijn...
Pas achteraf besef ik dat die jankdag toen al het begin van een rouwproces is geweest.
Na de punctie hebben Jörgen en ik samen besloten te stoppen met de behandelingen. Voor hem hoefde het al niet meer, maar als ik nog een poging wilde doen, dan stond hij daarachter. Omdat ik deze poging zelf ook als drama heb ervaren, heb ik dus voorgesteld er definitief mee te stoppen.
Er is een soort van rust over ons heen gekomen, al is de pijn nog niet weg... Zoals dinnetje Marjo het zo mooi kan zeggen: "het blijft een wond op je hart" en zo ervaren we het ook... Momenteel is het een open wond, maar er zal gauw genoeg een korstje op komen.
We hebben inmiddels de intake van Pleegzorg gehad en we mogen dan ook 01-03 beginnen met de cursus.
Zo langzamerhand zijn we dus echt spulletjes aan het verzamelen voor een kindje dat bij ons komt wonen.
Via Marktplaats heb ik al een speelgoedkist voor in de woonkamer en een kindertafel met 2 stoeltjes gekocht. Volgende week gaan we kijken bij iemand die een kinderkamer verkoopt.
Nu houd ik niet van bedelen en vragen, maar ga het via deze weg toch doen...
Mochten jullie spullen, speelgoed of kleding hebben voor kinderen in de leeftijd tot 6 jaar die je normaalgesproken weg zou doen, wil ik je vragen of je dit (wellicht tegen een kleine vergoeding) aan ons zou willen schenken. We zullen genoeg nodig hebben :)
x
Hè lief koppel!!
BeantwoordenVerwijderenAllemachtig... het is ook niet eenvoudig om afstand te moeten doen van je droom om een eigen kindje in je armen te sluiten. Maar ik weet ook dat het jullie een stuk dichter bij elkaar heeft gebracht en dat jullie elkaar op en top steunen.
(Pleeg)opa Frans en (pleeg)oma Mar wensen jullie alle succes met het komende pleegzorgtraject!!
Liefs
Mamoeke
och meis, je verhaal spreekt voor zich, ik ben diep ontroerd en eigenlijk sprakeloos. Veel kracht, liefde licht en wijsheid. Je tantetje Tineke
BeantwoordenVerwijderenDe zin 'Momenteel is het een open wond, maar er zal gauw genoeg een korstje op komen.' dat is een zin met een heel hoog realiteitsgehalte. Ruud en ik weten als geen ander dat het korstje er komt, zeker weten, het heeft tijd nodig maar zoals mamoeke al schreef, het brengt jullie nog dichter bij elkaar! Wij leven met jullie mee en gaan heel hard duimen dat het pleegzorgtraject (snel) een succes wordt.
BeantwoordenVerwijderenDikke (troost)klapzoenen van ons en we komen snel een keer langs om een life-knuffel te geven! Liefs van Henny en Ruud.
Het leven zorgt voor rare bochten en hobbels,en tis maar net hoe je ze neemt!en zoals jullie ermee omgaan en het jullie sterker en dichter bij elkaar brengt daar neem ik mijn petje voor af!wij wensen jullie alle geluk en plezier met het pleegzorgtraject!dat het maar snel mag gaan!en qua spullen ik heb nog een hoop voor je liggen,dus kom maar eens kijken.Liefs de burgjes!
BeantwoordenVerwijderen